De pijn van een wonderkind: Colin Benders

Het thema deze week is Authenticiteit. Wie of wat vind ik nu echt authentiek, was de vraag. Na lang wikken en wegen ben ik eruit.

Ik ben al sinds begin vorig jaar een boek aan het lezen. Over de Grens, waarin journalist Gert-Jaap Hoekman verschillende artiesten volgt op hun internationale tour. Dat lezen duurt niet al zo lang omdat het geen goed boek is, integendeel, meer omdat ik zelf geen lezer ben. Toch grijpt het me weer, keer op keer. Elke artiest in dit boek zou ik onder dit topic kunnen noemen, maar het laatste verhaal greep me.

Colin Benders: de pijn van een wonderkind.

Colin Benders,beter bekend als Kyteman met zijn ongelofelijke hiphoporkest die vorig jaar de muziekwereld in Nederland eigenhandig op zijn grondvesten deed trillen.

"Hij heeft geen controle meer. Hij, die net heeft ontdekt dat hij wat voorstelt, heeft geen grip meer. De stem zegt het tegen hem en hij luistert. HIj kan een boek lezen, een lied maken, eten koken, maar hé: waarom springt hij niet gewoon van het balkon?"

Op het podium veranderd hij, is hij Kyteman het wonderkind. Hij maakt muziek zoals niemand die ooit had gehoord. Zoals HIJ dat wil. Ik heb in de lessen Music Management geleerd dat elke hit begint met een refrein maar waarom heeft zijn volledig instrumentale 'Sorry' dan 27 weken in de charts gestaan. Omdat hij Kyteman is, iemand die iedereen grijpt.

"De trompetist leeft op tijdens de weekenden dat hij op het podium staat. HIj reist naar Turkije, Denemarken, Frankrijk, maar eenmaal terug in zijn flat is hij meteen weer in zijn eigen wereld. De stem in zijn hoofd gaat niet weg. Steeds vaker klinkt het mantra, haast vertrouwd, door zijn hoofd: je kunt natuurlijk een boek lezen, of een lied maken, wat eten koken, maar hé: je kunt ook van het balkon springen. Waarom toch niet?"

Colin had weer nieuwe inspiratie nodig, een nieuw project waar hij zich op kon storten. Daarom stopt hij, ondanks de velen aanvragen die nog steeds elke week binnenkomen 11 december 2009 met zijn Hiphop Orkest. Hij wil nieuwe projecten opstarten, met zijn eigen collectief. Kyteman doet wat hij wil, want hij is een wonderkind.

"Iedere keer als Kyteman 'Sorry' speelt, gaat hij in zijn hoofd terug naar zijn kamer in Overvecht. Naar zijn balkon. Hij voelt weer die pijn. De trompet van Colin klinkt berustend, maar dat verandert in een wanhopige schreeuw om hulp..."

- Anouk Schepers -